«Fuco Pérez sin segundo,
veciño de Gargamala,
viúdo, maior de edade,
propietario dunha cabra
e dun terrón que produce
cinco ducias de patacas.
Fuco Pérez sin segundo,
furibundo iconoclasta,
pai dun neno engaranido
chantado diante a cabana.
Por teimoso inconformista
téñente fichado os gardas;
por herexe e descreído
póñenche a figa as beatas.
Fuco Pérez sin segundo,
ninguén sabe o que che pasa.
Tes o día, tes a noite,
tes os paxaros da ialba,
tes as estrelas do ceo,
tes as rúas i as estradas
.
Fuco Pérez sin segundo,
¿qué che falta?…»
Lou cerró los ojos, se masajeó suavemente las sienes y miró incrédulo a Laurie.