Estou que boto lume

«Fuco Pérez sin segundo,

veciño de Gargamala,

viúdo, maior de edade,

propietario dunha cabra

e dun terrón que produce

cinco ducias de patacas.

Fuco Pérez sin segundo,

furibundo iconoclasta,

pai dun neno engaranido

chantado diante a cabana.

Por teimoso inconformista

téñente fichado os gardas;

por herexe e descreído

póñenche a figa as beatas.

Fuco Pérez sin segundo,

ninguén sabe o que che pasa.

Tes o día, tes a noite,

tes os paxaros da ialba,

tes as estrelas do ceo,

tes as rúas i as estradas

.

Fuco Pérez sin segundo,

¿qué che falta?…»

Lou cerró los ojos, se masajeó suavemente las sienes y miró incrédulo a Laurie.